ERTELENMİŞ CÜMLELER

ERTELENMİŞ CÜMLELER 

                                                 

Bildik bir öğleden sonrasında erdim

Portakal kokulu memleketimin

Taş sokaklarında hala çocuk olduğuma.

Öyle ya! En son küçük bir kişiydim

Adımlarımı hızlı sıralarken

“Haylaz” ünlemeleri arasında.

Şimdileri nedendir bilmem

Adımlarım geçmiş zamanlarda

Sıraladıklarımdan daha hızlı

Boyum yetmese de büyük atmaya.

 

Adım gibi ufak bir kişiyken

Güzel şehrimin güzel baharlarında

Hayallerimden  kopmak istemezdim

Bildik hafta sonu boş zaman kovalamacalarında.

Hep düşündüm,

Tuz kokulu şehrime beni bağlayan bir şeyler olmalı.

Yine de eremedim yarım aklımla

Sağım, solum tebeşir kokarken

Sana varan yollardan

Neden hep “Haylazlık Sokağı”na saptığıma.

 

Bu zamanlar akrebin yelkovanı neden bu kadar hızlı kovaladığı,

En uzun gündüzün neden bu kadar kısa olduğu,

Sermayenden eksiltmeden sunduğun sevginin

Yaşamak istemesem de neden bir gün hiç olacağı

Daha bir yer eder oldu içimde.

Hala hayıflanırım,

Serin akşam üstüleri kucağına serilmektense

İstemediğim sıfatlara neden büründüğüme.

Eksik aklımla anlayamadım.

Öyle ya! Çocuktum, ufacıktım…

 

Kimi zamanlar kızmıyor da değilim kendime,

Minik bir kişi olduğum vakitlere,

Sana olan sevgimi boca etmek için

Mayıs’ın İkinci Pazarı’nı neden beklediğime.

O zamanlar bildiğim

Bir sevgi kanunu mu vardı?

Yasaklı mıydı

Yürekten gelen duyguları sunmak

Sebepsiz yere, var oluş sebebime?

Anlamadım.

 

Şimdileri zamana olan hıncımdan

Salmayacağım Ferhat’ı Şirin’e varan vuslat yollarına,

Düşürmeyeceğim cemreyi toprağa,

Geçirmeyeceğim sırattan haylaz çocukluğumu,

Susuzluktan kırılsam da Kerbela’da

Rızam olmadan teslim etmeyeceğim

Cepleri ertelenmiş sevgi tümceleri dolu ruhumu.

Durmasın, yağsın üzerime samimi sözlerim.

!

Saçmalıyorum.

 

Elimde değil,

Adım gibi sıfatım küçük olmasa da

Titriyor fikirim

Söz konusu soluksuz uykular olunca.

Benden önce düşünenler kurmuşlar

Soğuk, acımasız cümlelerini

Kabullenmek istemediğim gerçekler üzerine.

Ya benim ertelediğim sevgilerim

Nasıl kurulacak

Ömrümün yetmeyeceğine inandığım hayallere?

 

Payıma düşen  uslu olmaktı değil mi

Akıllı olamadığım “zaman” karşısında?

Bundan böyle düşmeyeceğim gayrıya.

Yelken açacak düşüncelerim

Bahar  kokulu memleketimin sularında.

Ve el sallayacağım

Benden taraf hoyrat olmayan rüzgarlar içinde.

Akranlarım imrenecekler hislerime.

Ve sonra haylaz rüyalara bulanıp azaltmamak için sevgimin tesirini,

Yıpratacağım sen, var oluş sebebim, “annem” özneli cümlelerimi

 

Benden önce bu uğurda söylenenler icime sinmese de.

 

Onur UZUNER